میزان عملکرد دانشجویان پرستاری از نحوه برقراری ارتباط با بیمار، بیمارستان شهید رجایی تنکابن، 82-1381

سابقه و هدف: ارتباط با بیمار، پرستار را در تشخیص نیاز بیمار کمک می کند. از آنجایی که اساسی ترین نقش پرستاران آموزش و کمک به بالا بردن سطح آگاهی بیماران در جهت پیشگیری از بیماری به روش برقراری ارتباط مناسب است، یادگیری کلینیکی در واقع قلب یک تمرین بالینی می باشد. این مطالعه بمنظور بررسی عملکرد دانشجویان پرستاری در زمینه برقراری ارتباط با بیمار انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی تمام دانشجویان ترم سوم پرستاری، دانشکده پرستاری مامایی فاطمه الزهرا (س) رامسر انجام شد. اطلاعات مورد نیاز توسط پرسشنامه ای دو قسمتی جمع آوری گردید. قسمت اول پرسشنامه توسط پرونده دانشجویی که شامل اطلاعات دموگرافیک، رتبه کنکور، معدل دیپلم و ... بود تکمیل شد. قسمت دوم بوسیله چک لیست شامل 8 عبارت، از مراحل اجرای ارتباط با بیمار که با درجه بندی کاملا (نمره 2)، نسبی (نمره یک) اصلا رعایت نمی کند (صفر) توسط خود محقق پر شده است. سپس داده ها با استفاده از آزمون کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: براساس نتایج این مطالعه میزان عملکرد دانشجویان در برقراری ارتباط با بیمار متوسط بوده و عواملی مثل معدل، رتبه کنکور و سواد پدر با این مهارت ارتباطی نشان نداده است. ولی عواملی مثل سواد مادر، میزان رضایت مندی، آشنایی با حرفه در برقراری ارتباط موثر بوده است. نتیجه گیری: در انتخاب دانشجویان پرستاری توجه به میزان رضایتمندی و آشنایی با حرفه می تواند توانایی دانشجو را در ارتباط با بیمار افزایش دهد.